Yüreğinin Götürdüğü Yere Git..

Bir tanıdığımızın sayesinde okudum bu kitabı, ismi alıp götürüyor insanı. Derin düşüncelere dalmaya yetiyor, sizlerde düşünün, hangimiz yüreğinin götürdüğü yere gidiyor. Hayata bir kez geliyoruz yaşamak istediklerinizi ertelemeyin, kimseye zarar vermeden tabi ki, mutluluğu bulduysanız bırakmayın. Yastığa kafanızı koyduğunuz da hem kalbiniz hem de vicdanınız rahat olabilmeli…

Yüreğinin Götürdüğü Yere Git, 80 yaşında bir kadının torununa yazdığı mektuplardan oluşuyor. Mektuplardan oluşuyor deyince size sıkıcı gelmesin içini döküyor adeta, torununun gidişinin ardından iç dünyasını açar ona, kızından kalan tek mirastır fakat kuşak çatışmalarıyla baş edemezler. O da içini dökmeye karar verir ama yollamaz yazdığı mektupları belki de gerçekleri onun ölümünden sonra öğrenmesini istemiştir kim bilir.

Kızını bir anlık sinirle ağzından çıkan bir cümle yüzünden kaybeder, gerçeği öğrenen kızı arabası ile trafik kazası geçirir. Kızından geriye onun evladı kalır ve hayatını ona adar. Torunu büyüdüğünde Amerika da yaşamak ister ve ona engel olmaz. Torununun gidişiyle yalnız kalır, iç dünyasını ona açar…
,
Arka kapak der ki..

Genç İtalyan yazarı Susanna Tamaro’ nun 1994′ te yayımladığı zaman İtalya’ da büyük yankı uyandıran ve yılın olayı olan bu kitabı, çok satan kitaplar listesinin başındaki yerini uzun süre bir başka kitaba bırakmamıştır. Eco’ nun ‘Gülün Adı’ adlı romanından sonra en başarılı İtalyan romanı olarak karşılanan Yüreğinin Götürdüğü Yere Git, 80 yaşındaki bir kadının uzaklara giden genç torununa yazdığı ve hem bir iç çöküş, hem de vasiyet sayılabilecek mektuplarından oluşuyor. Yalın, güncel dille, sevgiyle ve içtenlikle kaleme alınmış, ama asla gönderilmemiş olan bu mektuplarda, yaşlı kadın, kendisinin ve kızının dokunaklı yaşamlarının gizli kalmış yönlerini açığa vururken, bir yandan da hem kendini, hem de kızını irdeliyor; kendine karşı bir iç hesaplaşma yürütüyor. Değişen gelenekler, altüst olan değerler karşısında hissettiklerini torununa sevgiyle, bilgelikle aktarmak isteyen bu yaşlı kadın, kendi gençliğinde yapmayı göze alamadığı şeyleri yapmasını torununa öğütlerken, “Yapmaya değecek tek yolculuk, içimize yapacağımız yolculuktur,” diyor; “o özgün çağrıya kulak vermeli ve yüreğimizin götürdüğü yere gitmeliyiz.”