Sorumluluk!

Yazımın başlığından ne demek istiyor dediğinizi duyar gibiyim. Bir önceki yazımda söylemiştim 3,5 aylık bir kızım var ve onunla birlikte hayatımızda birçok şey değişti. Anne oldum diye sadece bu konuyla ilgili yazmayacağım elbette içiniz rahat olsun ama bu konuyu yazmazsam olmazdı.

Kızımla gezmeyi çok seviyoruz İstanbul Ümraniye de yaşıyoruz. Bebek arabamızı alıp dışarı çıkıyoruz ama kaldırımlarımızda gidebilmek ne mümkün!

Kaldırımlarımıza çıkabilmek için rampalarımız yok!

Olanlara da bencil ve düşüncesiz insanlarımız arabalarını park etmiş kullanma ihtimalimiz yok! O arabaları çizmemek için bazen kendimi zor tutuyorum!

Ama benim kızgınlığım bebek arabamla rahat yürüyemediğim için değil!

Çok şükür kızımın arabasını bir şekilde kaldırıyorum ve gidebiliyoruz.

Ya engelli vatandaşlarımız ne yapsın!

Rampa olmadan tekerlekli sandalyeleriyle kaldırımları kullanamazlar! Yoldan mı gitmeliler!

Rampa olan yerlerde de arabalar var!

Nasıl bu kadar düşüncesiz ve bencil insanlar olduk biz?

Geçen akşam yemeğe çıktık. Arabamızı oark ettik karşıya geçmek için bebek arabasını kucağına aldı. Restaurant önünde yine aynı şey yaşandı çünkü rampa yoktu.

Belediyelerimizin kaldırımlara rampa yapması ve restaurant gibi yerlere ruhsat verirken rampa zorunluluğu koyması gerekir.

Engelli insanımız evde oturmak zorunda değil. O da hayata karışmalı. Engelliler gününde hepimiz engelli adayıyız demeyi biliyoruz sadece..İşimiz, gücümüz şov yapmak, sözler söylemek ama sadece söylev olarak kalıyor ne yazık ki.

Neden bizim kaldırımlarımızda, restaurantlarımızda rampa yok?

Neden rampaların önüne park edersiniz?

Engelsiz kent hayal olmasın!